میخواهید فرزندتان پسر شود: عجله کنید!
میخواهید فرزندتان پسر شود: عجله کنید!
هر چه سن پدر بالاتر برود، احتمال تولد فرزند دختر افزایش مییابد، و البته به همان میزان هم خطر سقط جنین یا تولد کودک دچار اختلال ژنتیکی افزایش مییابد.
فقط این زنان نیستند که باید نگران تیکتاک ساعت تناسلی خود باشند. به نظر میرسد که کیفیت اسپرم مردان هم بعد از سن 35 سالگی رو به زوال میگذارد. چنین به نظر میرسد که هر چه سن پدر بیشتر باشد، نسبت اسپرمی که کروموزوم جنسی X را حمل میکند، به اسپرم حاوی کروموزوم جنسی Y بالاتر میرود، به این معنی که باباهای پیرتر ، احتمال دختر شدن بچهشان بیشتر است.
جفت کروموزوم جنسی مردان به صورت XY و جفت کروموزومهای جنسی زنان به صورت XX است و این بحث که آیا کمیت و یا کیفیت اسپرم مردان با افزایش سن افت میکند یا خیر، همیشه جنجالبرانگیز بوده است.
یک متخصص باروری در دانشگاه شفیلد انگلستان به نام آلن پیسی، میگوید: «با این وجود، شواهد همهگیرشناختی نسبتا قانع کنندهای وجود دارد که بچه دار شدن برای مردان پیرتر، کار سختتری است (فارغ از این که سن مادر چقدر باشد) و با افزایش سن مردان، خطر سقط جنین در همسر آنها افزایش مییابد». همچنین خطر این که مردان پیرتر، صاحب فرزندانی با اختلالات ژنتیکی شوند، اندکی بیشتر از دیگران است.
برای بررسی این مدعا، برونتی استون در «آزمایشگاههای فنآوری تناسلی» در لوس آنجلس و همکارانش، نمونههای اسپرم بیش از 5081 مرد در سنین بین 16 و 72 سال را تحلیل کردند. آنها متوجه یک زوال در کمیت و کیفیت اسپرم مردان بعد از سن 35 سالگی شدند. در برخی از مطالعات قبلی، چنین ادعا شده بود که این کاهش تا سن 50 سالگی شروع نمیشود.
پیسی میگوید: «خواه 35 سال و خواه 40 سال، پیغام این تحقیق و دیگر مقالات این است که آن مردان باید از تغییرات وابسته به سن خود در سیستم تناسلی خود اگاه باشند و اگر دوست دارند که روزی پدر شوند، نباید دست روی دست بگذارند».
این تحقیق همچنین کاهشی را در نسبت اسپرمهای حامل Y به X در مردان بالای 55 سال نشان داده است، هرچند علت آن روشن نیست!
دلفینها، پادشاه حافظه در قلمرو حیوانات
دلفینها، پادشاه حافظه در قلمرو حیوانات
محققان دانشگاه شیکاگو در پژوهش جدیدی نشان دادهاند که حافظه اجتماعی دلفینها میتواند تا پایان عمر باقیمانده و اینکه این حیوانات از طولانیترین حافظه در میان موجودات غیر انسان برخوردارند.
دلفینها میتوانند سوت همراهان قدیمی خود را پس از 20 سال جدایی به یاد بیاورند که یک شاهکار حافظه قالب توجه است.
این امر نشاندهنده برخورداری دلفینها از سطحی از پیچیدگی شناختی بوده که تنها با چند گونه محدود دیگر از جمله انسان، شامپانزه و فیلها قابل مقایسه است.
به گفته محققان، حافظه اجتماعی این موجودات ممکن است حتی از قابلیت شناسایی چهره در انسانها نیز طولانیتر باشد چراکه چهره انسان با گذر زمان تغییر کرده اما سوت نشانگر یک دلفین خاص برای دهههای بسیار ثابت باقی میماند.
محققان دادهها را از 53 دلفین پوزه بطری در شش تاسیسات جمعآوری کردندو این تاسیسات بخشی از یک کنسرسیوم اصلاحنژاد هستند که دلفینها را بطور چرخشی نگهداری کرده و سوابق حیواناتی که با هم زیسته را تا چند دهه قبل ثبت کردهاند.
به گفته آنها، این پژوهش تنها بر روی دلفینها اسیر قابل اجرا بوده چراکه تنها از این طریق میتوان سوابق آشنایی نمونههای آزمایش با یکدیگر را بدست آورد.در این آزمایشات، دلفینها پس از شنیدن سوت آشنا از بلندگو به سمت آن کشیده شده و با سوت زدن قصد داشتند دوباره آنرا به صدا دربیاورند.
این پژوهش در مجله Proceedings of the Royal Society London B منتشر شده است.
کشف دلیل تمایل پستانداران به تکهمسری!
کشف دلیل تمایل پستانداران به تکهمسری!
پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه کمبریج نشان داده که پستانداران نر تنها برای تولید کودکان سالمتر به تکهمسری روی نمیآورند بلکه این کار از آن روست که با جفت خود باقی مانده و از وی در برابر آسیبها حفاظت کنند.
نظریات قبلی نشان داده بود که حیوانات بویژه نخستینها برای حمایت از فرزندان خود در برابر کشته شدن تک همسری را انتخاب میکنند و هنگامی که مراقبت از فرزند بطور مشترک انجام میشود، کودک در نهایت باهوشتر خواهد شد.
اما محققان کمبریج اکنون بر این باورند که دلیل اصلی انتخاب یک جفت برای کل عمر توسط نرها جهت حمایت از وی بوده و همین طور این واقعیت که انتخاب جفت مناسب محدود است.
اگرچه این امر برای نرها محدودکننده بنظر میرسد که تنها یکی از اعضای جنس مخالف را برای جفتگیری انتخاب کنند اما درصد زیادی از نرهای پستاندار این کار را کرده و کارشناسان همیشه از درک آن عاجر بودند.
اکنون پس یک بررسی دقیق در مورد رفتار بیش از 2500 گونه پستاندار، دانشمندان توانستهاند فرایندهایی که پستانداران نر را به اتخاذ تکهمسری اجتماعی به عنوان یک راهکار تولیدمثل هدایت کرده، توضیح دهند.
پژوهشهای پیشین در مورد تکامل تکهمسری اجتماعی در میان پستانداران با دو نظریه توضیح داده شدهاند. فرضیه اول بر مراقبت والدین تمرکز داشته که بر اساس آن انتخاب طبیعی، شکلگیری جفت را مطلوب دانسته چرا که مراقبت دو والد باعث افزایش سلامت کودک میشود.
فرضیه دوم بر این اساس است که نرها از جفت خود حمایت میکنند.
محققان کمبریج اظهار کردهاند که نتایج پژوهش آن قویا از این ایده که نرها از تکهمسری به عنوان راهکاری برای حفظ جفتشان استفاده کرده، حمایت میکند.به گفته محققان، تکامل مراقبت والدین دومین مرحله انطباق بوده است.
گام دیگر این محققان آزمایش این امر است که آیا فشارهای زیستمحیطی در تکامل تکهمسری اجتماعی در گروههای دیگر دخالت داشته یا خیر.
علیرغم توصیف فرآیند چگونگی تکهمسری شدن پستانداران، کارشناسان هنوز هیچ درکی از زمان و شرایطی که باعث تکامل تکهمسری در انسان شده، ندارند.
این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده است.